تعیین ضریب حساسیت سویا بهاره به تنش رطوبتی در مراحل مختلف رشد در مازندران

به منظور بررسی اثرات تنش رطوبتی در مراحل مختلف رشد سویا در منطقه مازندران آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی، با 7 تیمار در سه تکرار روی سویا رقم جی کی به صورت کشت بهاره انجام پذیرفت. تیمارهای تنش آبیاری شامل، tr0: آبیاری در تمام مراحل رشد (شاهد)، tr1: آبیاری با تنش رطوبتی در مرحله رشد رویشی، tr2: آبیاری با تنش رطوبتی در مرحله گلدهی، tr3: آبیاری با تنش رطوبتی در مرحله پرشدن دانه، tr4: آبیاری با تنش رطوبتی در مرحله رشد رویشی و گلدهی، tr5: آبیاری با تنش رطوبتی در مرحله رشد رویشی و پر شدن دانه، tr6: آبیاری با تنش رطوبتی در مرحله گلدهی و پر شدن دانه بوده اند. آبیاری در تمام تیمارها به صورت جویچه ای بود. در طول آزمایش رطوبت خاک به صورت وزنی اندازه گیری شد و سپس مقدار تبخیر- تعرق توسط روش بیلان آبی تعیین گردید. مقدار باران طی آزمایش ناچیز بوده و تیمارهای تحت تنش را مختل نکرد. پس از برداشت و تعیین عملکرد دانه، ضریب حساسیت این رقم به تنش رطوبتی (ky) با استفاده از رابطه فائو محاسبه گردید. حداکثر عملکرد مربوط به تیمار شاهد با آبیاری کامل و برابر 5100 کیلوگرم در هکتار و حداقل آن برابر 2590 کیلوگرم در هکتار مربوط به تیمار tr6 بود. حداکثر تبخیر- تعرق فصلی 367 میلی متر و حداقل آن 225 میلی متر به ترتیب مربوط به تیمار tr1 و tr6 بود. مقادیر ky بر اساس رابطه بین کاهش نسبی تبخیر- تعرق و کاهش نسبی عملکرد برای کل دوره رشد 87/0، برای مرحله رشد رویشی 15/0، برای مرحله گلدهی 80/0 و مرحله پر شدن 95/0 به دست آمد.